Paradise

De afgelopen dagen zijn we van eiland naar eiland gegaan in het zuiden van Thailand en ik kan niks anders zeggen dan dat het hier een groot paradijs is! Hoe verschrikkelijk ik Bangkok vind, hoe mooi ik het hier vind. Ik houd het hier daarom nog wel even uit!

We zouden 10 februari naar Phuket vliegen, maar aangezien we de laatste tijd wat hebben met vliegtuigen missen, ging deze vlucht ook niet door. Bij onze vlucht naar Bangkok hadden we het er nog over hoe mensen zo makkelijk een vlucht kunnen missen en dat dat ons natuurlijk nooit gaat gebeuren. Terwijl wij gewoon op ons gemak wat zaten te drinken, werd er al een paar keer geroepen: 'Final call for boarding Flight EK416 to Bangkok'. Na 5 minuten had ik pas door; shit! Dat is onze vlucht! Normaal zie je dus wel eens van die mensen rennend over het vliegveld en denk ik nog: als je nou gewoon 10 minuten eerder van huis had weggegaan. Nou nu waren wij dus 'die' mensen die rennend over het vliegveld moesten, maar we hadden onze vlucht gelukkig wel gehaald. De vlucht naar Phuket is een ander verhaal... Het verkeer in Bangkok was echt een ramp! Normaal doe je er zo'n 20 minuten over om bij het vliegveld te komen, maar bij ons duurde het anderhalf uur. We konden onze vlucht dus wel vergeten. Dat zeg ik nu wel heel makkelijk, maar op dat moment was het echt stressen! We hebben nog een paar keer met het toeristenbureau gebeld, maar die konden natuurlijk niks doen en we moesten daarom maar een andere vlucht boeken voor de volgende dag. Dat betekende dus ook dat we weer een extra overnachting moesten betalen in Bangkok. Wat een tegenslag was dat zeg. We zijn daarom eerst maar op het vliegveld 3 stukken taart gaan kopen om ons verdriet weg te eten haha. Daarna hebben we maar een nieuwe vlucht en een hotel bij het vliegveld geboekt.
 
De volgende dag hebben we een tweede poging gedaan om naar Phuket te gaan en dit keer hadden we niet ons vliegtuig gemist! In een uur en 15 minuten stonden we in Phuket. We zijn maar een nacht gebleven en zijn de eerste dag naar het shoppingmall geweest en zijn via wat bekende drukke straten naar het strand geweest. Phuket vond ik niet zo bijzonder omdat het echt veel te toeristisch is. Het viel wel op dat ze echt uitgebreid aan Valentijnsdag doen daar. Bij het strand kwamen we nog een Australische man tegen die het leuk vond om te vertellen over al zijn bezoekjes aan hoeren in Thailand. Ik weet niet wat het is, maar volgens mij trekken wij rare figuren aan... Hij vertelde namelijk ook dat tijdens zijn 'bezoekje' het geen vrouw was, maar uiteindelijk een man bleek te zijn. Lullig voor hem! Naast al zijn leuke verhaaltjes vond hij het ook maar eens tijd om ons te interviewen. De raarste vraag die we gesteld kregen, 3 seconden nadat we verteld hadden dat we allebei een vriend hebben, was: hebben jullie nog seks gehad in Australie? Sukkel... Ik mag hopen dat jullie zelf antwoord kunnen geven op deze vraag.
 
De volgende morgen werden we 7 uur 's ochtends opgehaald en naar de boot gebracht richting paradise: Kho Phi Phi. Het is echt een super mooi eiland met gezellig straatjes en hele mooie stranden die je normaal alleen op anzichtkaarten ziet. Mijn mening over Azië is binnen een paar dagen veranderd van negatief naar positief. Nog steeds vind ik Bangkok helemaal niks, maar het zuiden is echt heel mooi. Ik ben blij dat ik toch gebleven ben want ik had dit niet willen missen. Het eiland is autovrij dus ik dacht nog: hoe gaan ze mijn backpack naar ons resort brengen? Voor ik het wist, stonden ze klaar met een soort van kruiwagen. Best zielig om die kleine Thaise mannetjes mijn backpack van 20 kilo te zien vooruit duwen in een kruiwagen... We verbleven op Kho Phi Phi op het Ma-ney Resort wat uit allemaal bungalows bestaat midden op de berg. Wij hadden natuurlijk weer het geluk ergens hoog op de berg te zitten, dus we moesten echt 6.000 treden op voordat we bij onze bungalow waren. Tussen elke tree zat ook nog eens zes meter ruimte, wat het er niet makkelijker op maakte om boven te komen. De bungalow zag er heel schattig uit vanbinnen, alleen de badkamer iets minder schattig met een of andere rots naast de wc. We hebben ook een klamboe boven ons bed, maar het had leuk geweest als die ook echt had gewerkt. We werden na de eerste nacht wakker met 6.000 muggenbulten op onze benen.
 
De eerste dag op Kho Phi Phi zijn we door alle straatjes gelopen die vol zitten met kledingwinkeltjes, cafe's en restaurantjes. Iedereen loopt hier met een shirtje met de tekst: I love Phi Phi erop, maar als ik echt zo'n shirt ga kopen, koop ik er natuurlijk 1 met 'I love Bangkok'. Dat snappen jullie natuurlijk wel. Die dag hebben we verder niet zoveel gedaan. De volgende dag op Kho Phi Phi zijn we lekker naar het strand geweest en ik moet het gewoon nog een keer zeggen; het is zo mooi daar! Echt een paradijs met witte stranden, helderblauw water, palmbomen en van die leuke Thaise bootjes. Kho Phi Phi is tot nu toe wel mijn favoriete eiland in Thailand!
 
14 februari was het tijd voor paradise part 2. In de ochtend namen we de boot naar Krabi. Aangekomen op Krabi hadden we verwacht dat we wel weer een shuttle hadden naar het hotel, want volgens Nadia (de vrouw van het toeristenbureau bij wie we alles geboekt hadden) was alles zoooo goed geregeld. We hadden ook best een aardig bedrag betaald voor deze 12 dagen op de eilanden, dus voor dat bedrag verwachtten we wel dat alles goed geregeld zou zijn, maar niet dus. We kwamen aan op Krabi en er stond dus niemand voor ons klaar. Er werd gezegd dat we maar een taxi moesten nemen voor 800B, dat is zo'n 20 euro. Echt belachelijk! Uiteindelijk hebben we nog een taxi kunnen regelen voor de helft van de prijs. Aangekomen bij ons hotel bleken we echt in the middle of nowhere te zitten met een klein restaurant, mini supermarkt en wasserette in de straat. Het strand zit ook een aardig stuk van het hotel vandaan, dus daar liep je ook niet zo 1, 2, 3 naartoe. Eigenlijk zaten we daarom de eerste dag op Krabi opgesloten op onze hotelkamer. We hebben die avond daarom ook maar wat in het restaurant gehangen en kregen omdat het Valentijnsdag was, gefrituurde roos. Best lekker.

De tweede dag op Krabi zijn we naar het strand geweest. Bij het hotel zit eigenlijk een gratis shuttleservice naar het strand, maar ons geluk: er was geen auto omdat de eigenaar een dagje weg was met de auto. Of we dus konden lopen... Het was maar tien minuutjes zei hij. Als er 1 ding is wat ik hier geleerd heb, is het dat ze met tien minuutjes eigenlijk gewoon een pokke stuk bedoelen en zo ook deze keer. Het strand op Krabi is wel mooi, maar we hebben tot nu toe wel mooiere stranden gezien en misten toch wel het helderblauwe water... Je raakt zo verwend hier! We hebben ook niet zo lang van het strand kunnen genieten want opeens uit het niets stonden er wel 50 man om ons heen en naar ons te staren alsof we een of andere God zijn. Het waren merendeel vrouwen en schoolkinderen die allemaal met ons op de foto wilden. Naast de foto's wilden ze ook nog allemaal in hun schriften onze namen. Ze bleven ook maar herhalen hoe mooi we wel niet waren en ik heb blijkbaar beautifull eyes, want dat werd ook 600 keer gezegd. Het duurde in totaal een half uur, maar na tien minuten kwam ik er al achter dat ik toch maar geen Hollywoodster word. Ik denk dat zelfs Johnny Depp het nog nooit zo druk heeft gehad met op de foto gaan en handtekeningen uitdelen als wij dat half uurtje in Thailand.

Na ons moment of fame zijn we een stuk over het strand gelopen. Inge ging toen nog een stuk verder lopen, maar ik besloot op een bepaald punt even te zitten en te wachten op Inge. Ik weet niet of het kwam doordat ik moe was of gewoon even moest zitten omdat ik net een betonnne muur tegen mijn hoofd had gehad. Zo af en toe komt mijn 'van Rooij-kant' weer naar boven en loop je tegen een betonnen muur op. Moet kunnen. Ik was blijkbaar even vergeten dat de mensen hier vaak niet langer dan 1.50m zijn en daarom ook hele lage deuren hebben, wat betekend dat je normaal gesproken moet bukken om door de deur te gaan.

Vanaf Krabi hebben we ook een dagtour gedaan naar James Bond Island. Het eiland zelf is echt heel mooi, maar het is weer te toeristisch. Eigenlijk gewoon verschrikkelijk dat iedereen daar gewoon staat de dringen  en bijna te vechten om zijn of haar foto te maken bij het symbool van James Bond Island. Het is ook een super klein eilandje dus het is net een mierennest op dat strand, zo  jammer! Ondanks dat het tegenviel, ben ik blij dat ik het toch gezien heb. Ik begin wel echt steeds meer een hekel te krijgen aan die toeristische plekken. Het lijkt wel alsof alles nog maar draait om 'de perfecte foto' te maken. Het erge is nog dat je het zelf ook doet, want ja... Je kan natuurlijk niet James Bond Island verlaten zonder een echte James Bond-foto te hebben. Na het eiland gingen we verder met de boot langs nog wat kleine eilandjes en zijn we daarna door gevaren naar de Floating Village. Zoals de naam het al zegt, een drijvend stadje op zee. Hier hebben we heel lekker geluncht, maar zelfs daar draait het om toeristen. We hadden namelijk nog wat vrije tijd om het stadje te bekijken. Na 1 lange straat met allemaal kraampjes wilden Inge en ik een zijstraatje in, maar dat mocht niet. Als toerist mag je alleen de straat met kraampjes door waardoor je dus eigenlijk verplicht word om wat te kopen. Zo nep allemaal. Na Floating Village zijn we doorgegaan naar Monkey Cave, waar er zo'n 1000 apen om je heen zitten. Soort van Thaiase Apenhul, maar dan met Boeddhabeelden erbij. Als laatste onderdeel van de tour zijn we naar een waterval geweest.. 

17 februari vertrokken we naar het volgende eiland: Kho Samui. De reis er naar toe was echt een ramp! We werden van busje in busje gedropt en hebben geloof ik wel in zes verschillende bussen gezeten voordat we hier aankwamen. Bij sommige busjes moest je gewoon in de laadbak! We hebben ook een stuk van de reis in een touringcar gedaan, maar daar waren geen zitplekken, dus we moesten maar een uur in het gangpad staan of ergens bij de trap zitten. Ik zat bij de trap, maar Inge had bijna haar reisgenootje verloren omdat de deur waartegen ik zat ineens midden op de weg open schoot... De chauffeur kwam later de deur even 'goed' vastbinden door middel van 1 of ander dun touwtje. Ik heb de rest van de reis maar gestaan in het gangpad, leek me toch iets veiliger. Het was echt de meest vermoeiende reis ooit! Aangekomen bij ons resort bleken we een Nederlandse eigenaar te hebben, wat ook wel een keer makkelijk is als we weer wat te klagen hebben (en dat hadden we... want we hadden geen warm water). Het resort is verder echt super! We hebben een hele mooie bungalow, vijf stappen lopen van het zwembad en het strand. Echt heerlijk om hier dus even zes dagen helemaal niks te doen! We vermaken ons hier dan ook prima.

Naast al het relaxen, zijn we toch ook wel een beetje aan het stressen want we zijn nu alles aan het uitzoeken en regelen voor onze verdere reis. Na Kho Samui willen we nog vier dagen naar het eiland Kho Tao (we worden echte eiland-hoppers haha) en daarna pakken we de trein naar Maleisië. Zo makkelijk is het niet om dingen te regelen hier, dus we zijn nu druk met uitzoeken hoe en wat. In Maleisië willen we onder andere naar de Cameron Highlands, dat is een gebied met hele mooie theeplantages. Daarvandaan kunnen we naar het national park 'Taman Negara' om vervolgens weer de trein te pakken naar Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisie. Na Kuala Lumpur willen we nog naar Melaka, een andere stad in Maleisie en daarna naar Singapore. Vanaf Singapore nemen we het vliegtuig terug naar Thailand, naar Chiang Mai wat in het noorden van Thailand ligt. Hier willen we nog olifant rijden en zelfs een kookcursus doen. Zo'n kookcursus is gewoon iets wat je gedaan moet hebben hier. We hebben nog maar 36 dagen over en we zitten best te stressen want er is nog zoveel wat we willen doen! Hebben gewoon tijd te kort. We willen namelijk ook nog een paar dagen naar Cambodja en nog wat trips doen zoals de Gouden Driehoek (Thailand, Laos en Birma). We hebben het er dus maar druk mee! Hierdoor vliegt de tijd echt voorbij voor ons. Aan de ene kant heel jammer, maar aan de andere kant heb ik nu ook wel zin om iedereen weer te zien hoor!

Liefs uit het regenachtige Kho Samui.